Druga Niedziela Wielkiego Postu - św. Grzegorza Palamasa

31.03.2013

Ostatni dzień marca w tym roku to Druga Niedziela Wielkiego Postu, która poświęcona jest św. Grzegorzowi Palamasowi. Z racji, że akurat w tym - niespodziewanie śnieżnym - czasie przypada Wielkanoc rzymskokatolicka, a więc dni wolne, które wiele osób postanowiło wykorzystać na spotkanie ze swoimi bliskimi w swoich rodzimych stronach, tego dnia w naszej parafii miała miejsce tylko jedna Święta Liturgia – o dziesiątej. Sprawowali ją ks. mitrat Mikołaj Lenczewski - proboszcz parafii, ks. mitrat Rościsław Kozłowski, ks. prot. Marian Bendza, ks. Piotr Kosiński, ks. Piotr Rajecki oraz księża protodiakoni: Jerzy Dmitruk, Marek Zyc-Zyckowski i Paweł Korobejnikow.

Kazanie wygłosił ks. Piotr Rajecki, na którego początku przypomniał, iż Matka Cerkiew, pragnąc, byśmy spotkali to największe święto – Paschę, wyznacza nabożeństwa i wspomnienia świętych na poszczególne dni. I ktoś mógłby się zastanowić, czym się zasłużył św. Grzegorz Palamas, że przed wiekami wybrano go jako wzorzec do naśladowania w tak ważnym okresie, czyli w Drugą Niedzielę Wielkiego Postu. Tutaj o. Piotr przybliżył nam pokrótce życie i nauczanie tego świętego, i zaznaczył, iż jego wielką zasługą jest dokładne wyłożenie i obrona nauki hezychazmu, którą w jego czasach – XIV wieku – wielu uważało, oczywiście niesłusznie, za herezję. Hezychazm mówi o tym, że każdy człowiek, dzięki odpowiednim praktykom modlitewnym, może doświadczyć Światła Przemienia Pańskiego na Górze Tabor, tak samo jak było to udziałem apostołów Piotra, Jana, i Jakuba. Słuchając tego pouczającego kazania, nasunęła mi się może nieco bardziej osobista refleksja; jak wiadomo, na samym początku Przemienienie Pańskie świętowano na 40 dni przed Wielki Piątkiem, albowiem Chrystus pozwolił ujrzeć Swym uczniom Swoją chwałę na 40 dni przed Męką po to, by widząc Go krzyżowanego, nie stracili wiary w Niego. Jednakże potem, z  racji że to wielkie święto, jego datę wyznaczono na 6 sierpnia, czyli 40 dni przed świętem Podwyższenia Krzyża, by zachować tę symbolikę. I mimo że od wielu wieków już nie czyta się nawet Ewangelii o Przemienieniu w czasie Wielkiego Postu, którą to praktykę, o dziwo, zachowali rzymscy-katolicy, którzy czytają tę Ewangelię właśnie w Drugą Niedzielę Wielkiego Postu, nie zapominamy o Przemienieniu Chrystusowym dokonanym na 40 przed Jego Męką – przecież naukę o Świetle Taboru przypominamy sobie nie kiedy indziej, jak w Drugą Niedzielę Wielkiego Postu, w czym widać wielką mądrość Cerkwi: tę najważniejszą treść Przemieniania Pańskiego zachowujemy w Wielkim Poście, lecz samo świętowanie przekładamy na mniej postny okres.

Ksiądz Piotr przytoczył również godne zapamiętania słowa pewnego starca: Teologię należy zacząć od wyznania swoich grzechów.

Pod koniec Liturgii, w trakcie zapriczastia, nasz proboszcz - ks. Mikołaj - tradycyjnie zwrócił się do parafian. Przypomniał m. in. o tym, że post nie polega tylko na nie jedzeniu kiełbasy, lecz przede wszystkim na pracy nad sobą. Poradził, by każdy starał się dołożyć to swojego modlitewnego prawiła choć jedną dodatkową modlitwę, która przyniesie korzyść jego duszy, oraz by nie spóźniać się na Liturgię, co często się nam zdarza (pisząca te słowa w tym momencie powinna bić się w piersi) lecz przychodzić do cerkwi co najmniej 5 minut wcześniej.

Na koniec, przy całowaniu krzyża, parafialny chór kierownictwem prof. Wołosiuka odśpiewał jeszcze raz troparion św. Grzegorzowi Palamasowi oraz hymn Pokajanija  otwierzi mi dwieri, który będzie nam towarzyszyć jeszcze przez następne trzy weekendy.

Dominika Kovačević