Święta Liturgia w dniu Święta Przemienienia Pańskiego.

06.08.2013

Przyoblekłszy się w całego Adama, Ty, Chryste, omroczoną dawno temu naturę znowu oświeciłeś i przebóstwiłeś przez przemienienie siebie samego – te przepiękne i pełne głębokiej oraz teologicznej treści słowa słyszeliśmy wczoraj, tj. 5 sierpnia, podczas jutrzni święta Przemienienia Pańskiego. Zarówno wczoraj jak i dzisiaj, tj. 6 sierpnia – w główny dzień święta – nabożeństwom przewodniczył proboszcz parafii – ks. mitrat Mikołaj Lenczewski wraz z wolskim klerem: ks. prot. Adamem Misijukiem i ks. prot. Piotrem Kosińskim oraz ks. Tomaszem Stempą, który uczestniczył w Całonocnym Czuwaniu w wigilię święta. Służbę protodiakońską sprawowali księża: Jerzy Dmitruk i Paweł Korobeinikov.

Według perykopy ewangelicznej, Pan nasz Jezus Chrystus zabrał ze sobą na górę Tabor trzech swoich uczniów: Piotra, Jana i Jakuba. Apostołowie, będąc zapewne zmęczeni, po wejściu na szczyt, usiedli, aby odpocząć i zapadli w głęboki sen. Kiedy się przebudzili zastali niespotykane i na pewno niespodziewane dla nich zjawisko-cud. Oblicze ich Pana jaśniało niczym słońce, a Jego szaty zrobiły się białe niczym światło. Przy tym nie był On sam, bowiem na świętej górze Tabor zjawili się także dwaj starotestamentowi prorocy: Mojżesz i Eliasz. Święty Nikodem Hagioryta wyjaśnia fakt zjawienia się na górze Tabor dwóch profetów w następujący sposób: Przywołał (Pan) Mojżesza i Eliasza, aby poddać korekcie błędne myślenie, które charakteryzowało tamtejszych ludzi. Bowiem, jedni mówili o Panu, że jest Eliaszem, inni, że jest Jeremiaszem. Dlatego też na Taborze zjawiło się dwóch największych proroków, aby uczniowie, a poprzez nich inni ludzie, dostrzegli i zrozumieli ogromną różnicę, która istnieje między Chrystusem a prorokami. Jezus Chrystus jest Panem, natomiast prorocy są sługami. Również, aby uczniowie mieli świadomość, że Pan ma władzę zarówno nad śmiercią i życiem. Dlatego też spośród martwych przywołał Mojżesza, a spośród żywych Eliasza.

Po zakończeniu Boskiej Liturgii miało miejsce odczytanie dwóch modlitw i poświęcenie wodą święconą płodów ziemi, którymi obdarza nas Bóg, a za których obfitość modlimy się podczas każdego nabożeństwa. Owa tradycja przynoszenia do świątyni w dzień święta Przemienienia Pańskiego owoców (w greckiej tradycji są to jedynie winogrona) ma starożytne korzenie – o czym wspomniał ks. Proboszcz w krótkim słowie przed poświęceniem owoców.

lektor Rafał Wawreniuk

fot. Lektor Rafał Wawreniuk & Damian Dmitruk