Drugi dzień Świąt Narodzenia Chrystusa. Sobór Najświętszej Bogurodzicy.

11.01.2015

Dzisiaj Dziewica powiła Pana istnienia i ziemia grotę ofiaruje Niedostępnemu. Aniołowie głoszą chwalę z pasterzami, a w ślad za gwiazdą kroczą magowie, dla nas bowiem urodziło się Dziecię Małe, Przedwieczny Bóg. (Kondakion Święta)

Sobór Najświętszej Bogurodzicy to dzień w którym nasza Matka Cerkiew zwraca naszą uwagę na Przenajświętszą Marię Pannę i podkreśla szczególną rolę w dziele zbawienia rodzaju ludzkiego.

Według teologii Cerkwi Prawosławnej Maria Panna jest  Theotokos – Bogurodzicą, Matką Boga. Św. Efrem Syryjczyk powiedział Kto zaprzecza, że Maria urodziła Boga, ten nie ujrzy chwały Jego Bóstwa a święty Prokles, arcybiskup Konstantynopola w swojej homilii na Narodzenie Chrystusa na postawione mu pyta­nie: Dlaczego twierdzisz, że niewiasta może urodzić Boga? -odpowiada: Ja bynajmniej nie twierdzę, że niewiasta może uro­dzić Boga. Twierdzę natomiast, że wcielony Bóg mógł urodzić się z Niewiasty, ponieważ dla Boga nie ma rzeczy niemożli­wych.

Prawosławie podkreśla wiel­kość Matki Bożej i Jej wyższość nie tylko nad wszystkimi świętymi, ale także nad najwyższymi Aniołami w niebie. Maria Panna jest najdostojniejsza pośród Cherubinów i najsławniejsza bez porównania pośród Serafinów.

Zgodnie z teologią prawosławną Maria Panna jest zawsze Dziewicą - przed zrodzeniem, w zrodzeniu i po narodzeniu Chrystusa.  Czy możliwe jest - powiedział święty Epifaniusz – by ktokolwiek, kiedykolwiek odważył się wymienić imię Marii nie nazwawszy Jej Dziewicą. Święty Grzegorz Neocezarejski, który żył w III wieku, zwrócił się do Boga z takimi słowami: Urodziłeś się z Dziewicy Marii w sposób Tobie jedynie wiadomy, gdyż taka była wola Two­ja. Nie zniweczyłeś, lecz zachowałeś Jej dziewictwo, obdarowawszy Ją przy tym imieniem Matki. Tak więc dziewictwo nie przeszkodziło Twojemu narodzeniu ani Twoje narodze­nie nie naruszyło dziewictwa, lecz połączyły się rzeczy zu­pełnie przeciwne - poród i dziewictwo. Dla Ciebie jest to możliwe, gdyż jesteś Stwórcą natury.

Prawosławie  w swym kulcie liturgicznym zwraca się do Matki Bożej jako nieskazitelnej, przenajświętszej, całkowicie bez skazy. Jest Ona radością wszelkiego stworzenia, kwiatem rodu ludzkiego i bramą niebios. Kościół prawosławny od najwcześniejszych swych lat widzi w Bogurodzicy wielką Orędowniczkę rodzaju ludzkiego, Współuczestniczkę Odkupienia. Nazwy Jej ikon wyrażają głęboką wiarę w Jej Opiekę jaką roztacza nad światem. Jest Żarliwą Wspomożycielką, Ścianą Niewzruszoną, Radością wszystkich udręczonych, Wspomożycielką, Wspomożeniem grzeszników inn.

Na podstawie powyższego widać jak wysokie i honorowe miejsce my Prawosławni dajemy Świętej Dziewicy w naszej teologii i modlitwie. Dla nas stanowi Ona największą ofiarę darowaną Bogu przez ród ludzki, jak zostało to wyrażone w jednej z Bożonarodzeniowych pieśni: „Cóż mamy przynieść w ofierze Tobie, O Chryste, Który ze względu na nas pojawiłeś się jako człowiek? Każde stworzenie uczynione przez Ciebie przynosi ci dziękczynienie: Aniołowie ofiarują Ci pieśń, niebiosa – gwiazdę, Mędrcy - dary, pasterze - zdumienie, Ziemia - grotę, pustynia - żłób, My zaś - Dziewicę Matkę.”

Świąteczną Liturgię tego dnia celebrował ks. prot. Adam Misijuk wraz ks. protodiakonem Pawłem Krobejnikovem.

Na koniec, przy śpiewie troparionu, kondakiionu i wieliczanija wszyscy pokłonili się  i ucałowali ikonę Narodzenia.

Podczas nabożeństwa śpiewał nasz chór dyrygowany przez pana Bogdana Kuźmiuka.

sp    

fot. Tomasz Kręski