Nabożeństwa

Święta Liturgia

Środa - 9.00 (Uprzednio Poświęconych Darów)
Piątek - 17.00(Uprzednio Poświęconych Darów)
 Sobota  9:00
Niedz.  7:00,  8:30,  10:00  

Modlitwa za dusze zmarłych

Pon. - Sob.  9:00

Akatyst

Środ.  17:00


Jesteśmy w świątyni (1)

01.03.2013

Idziemy do cerkwi ...

O ile się nie znaleźliśmy w jakiejś szczególnie ciężkiej sytuacji, zwłaszcza w stanie przytłaczającego zwątpienia, to udział w niedzielnej liturgii jest dla nas pięknym i radosnym wydarzeniem. Może warto powrócić do tradycji odmawiania modlitwy, która pozwala wyrazić, uzewnętrznić naszą radość obcowania z Bogiem i Jego świątynią. Jest bardzo prosta i zrozumiała, a jednak o czymś przypomina, uprzytamnia nam coś ważnego:

Возвеселихся о рекших мне: в дом Господень пойдем. Аз же множеством милости Твоея, Господи, вниду в дом Твой, поклонюся ко храму святому Твоему в страсе Твоем. Господи, настави мя правдою Твоею, враг моих ради исправи пред Тобою путь мой; да без преткновения прославлю Едино Божество, Отца, Сына и Святаго Духа, ныне и присно, и во веки веков. Аминь.

W tłumaczeniu polskim:

Weseliłem się z tego, co mi powiedziano: Pójdziemy do domu Pańskiego [Ps 121/122]. Przez obfitość łask Twoich, Panie, wejdę do domu Twego, będę się kłaniał ku kościołowi Twemu świętemu w bojaźni Twojej. Panie, oświeć mnie prawdą Twoją, drogę moją do Ciebie uczyń równą, od wrogów mych, ażebym bez przeszkód wysławiał Jedynego Boga, Ojca, Syna i Ducha Świętego, teraz i zawsze, i na wieki wieków, Amen.

Nieco dłuższa modlitwa na tę samą okoliczność:

Вниду в дом Твой, поклонюся ко храму святому Твоему в страсе Твоем. Господи, настави мя правдою Твоею, враг моих ради исправи пред Тобою путь мой: яко несть в устех их истины, сердце их суетно, гроб отверст гортань их, языки своими льщаху.

Суди им, Боже, да отпадут от мыслей своих, по множеству нечестия их изрини я – яко преогорчиша Тя, Господи. И да возвеселятся вси, уповающии на Тя, во веки возрадуются, и вселишися в них, и похвалятся о Тебе любящии Имя Твое. Яко Ты благословиши праведника, Господи, яко оружием благоволения венчал еси нас.

W tłumaczeniu polskim:

Wejdę do domu Twego, będę się kłaniał ku kościołowi Twemu świętemu w bojaźni Twojej. Panie, oświeć mnie przykazaniami Twymi, do Ciebie drogę moją uczyń równą, od nieprzyjaciół mych, jako że nie ma w ustach ich prawdy, serce ich ku marności jest, grób otwarty jest gardło ich, językami swemi zdradliwie poczynali.

Osądź ich, Boże, niechaj się wyzbędą myśli swoich, wedle mnóstwa nieprawości ich strąć ich – jako że zasmucili Cię, Panie. I niechaj się weselą wszyscy pokładający nadzieję w Tobie, po wsze czasy niech się radują, i zamieszkasz w nich, i łask Twych dostąpią miłujący Imię Twoje. Bowiem Ty, Panie, błogosławisz sprawiedliwemu, bowiem Ty orężem Miłosierdzia uwieńczyłeś nas.

Oprócz tych modlitw można odmawiać psalm 50 i 90; dobrze byłoby poznać i odmawiać również tropariony i kondakiony oraz inne pieśni przypisane do danego dnia liturgicznego. Na pewno – zwłaszcza w przypadku dni prawosławnych świąt – powinniśmy przypomnieć sobie te wydarzenia z dziejów chrześcijaństwa, które Kościół upamiętnia w danym dniu.

Do świątyni, jako do domu Bożego, do tajemnego przybytku Króla Niebios, należy wchodzić w ciszy i skupieniu, całą swoją istotą oddając cześć Najwyższemu, jak mawiano w dawnych wiekach: „w bojaźni Bożej”, to samo słyszymy w czasie Liturgii Św. (Cо страхом Божиим...). Gdy mówimy o bojaźni Bożej, nie chodzi, naturalnie o wzbudzanie dojmującego lęku przed Bogiem, lecz o to, co nazywamy czcią i uszanowaniem, a więc dbałością, by niczym niestosownym nie naruszyć majestatu Najwyższej i Najważniejszej Osoby, nie zakłócić uroczystego spotkania z Nią, nie skalać duchowych szat, w jakich przyszliśmy oddać cześć Bogu, Jego Rodzicielce i wszystkim Świętym. Ale bojaźń Boża to nie tylko obawa przed grzechem i profanacją, która pomaga ludziom praw- dziwie pobożnym wystrzegać się złych uczynków. To także - trudne do opisania uczucie, przeżywane podczas obcowania z Kimś, Kto jest dla nas wcieleniem wszystkiego, co piękne; uczucie, które czasem odbiera mowę, zapiera oddech. Zetknięcie człowieka z Niepojętym któryś z poetów rosyjskich przedstawiał na podobieństwo zachwycającego spotkania sam na sam z dziewiczym lasem: сладостный страх / низринуться в смоль, адамантовый гул... („słodki lęk przed zapadnięciem się w żywiczność, w diamentowy pobrzęk...”)

Wchodząc do cerkwi, powinniśmy zaprzestać rozmów, zwłaszcza na tematy postronne – jak pamiętamy z Pieśni cherubińskiej: Всякое ныне житейское отложим попечение („Wszelkie teraz powszednie pozostawmy troski”). Wewnętrzną radością i uśmiechniętą twarzą nie urazimy Boga; ale głośne słowa, czy tym bardziej śmiech nie powinny zakłócać powagi przybytku Pańskiego. Naszą gotowość do przyjęcia łaski spotkania z Bogiem niech opromienia światłość cicha świętej chwały, i na niej powinniśmy się skupić całkowicie.

gs

do góry

Prawosławna Parafia Św. Jana Klimaka na Woli w Warszawie

Created by SkyGroup.pl